Ο εορτασμός της διακοσιοστής τετάρτης επετείου της ένδοξης Επανάστασης του 1821, του συγκλονιστικότερου αγώνα της νεότερης ιστορίας μας, δεν είναι απλώς μια τελετουργική μνημόνευση ενός ιστορικού συμβάντος, μία στιγμή εθνικής έξαρσης που εξαντλείται σε πανηγυρισμούς. Είναι κυρίως μια ευκαιρία για περίσκεψη και περισυλλογή. Μας καλεί να ανατρέξουμε στη μακρά διαδρομή την οποία διανύσαμε ώσπου να κατακτήσουμε το ανυπέρβλητο αγαθό της εθνικής, κοινωνικής, πολιτικής και ατομικής μας ελευθερίας. Να μετατρέψουμε το συναίσθημα σε επίγνωση, τη βιωμένη συγκίνηση σε αυτοσυνειδησία. Να αναλογιστούμε πόσο δύσβατος υπήρξε ο δρόμος προς την υλοποίηση του εθνικού οράματος, πόσο αδρά σημαδεύτηκε από ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις, από επιτυχίες και παλινδρομήσεις, από «δολερή διχόνοια» και εσωτερικές αντιπαλότητες που έφτασαν, ορισμένες φορές, ως τον εμφύλιο σπαραγμό. Αλλά και να αισθανθούμε υπερήφανοι, όχι μόνο για το μεγαλείο της εθνικής μας αφύπνισης, αλλά και για την ικανότητά μας να υπερβαίνουμε τις αποτυχίες, να επιδεικνύουμε ανθεκτικότητα, ομοψυχία και πίστη. Αρκεί να αναλογιστούμε πόσα επιτύχαμε από την συγκρότηση του ελληνικού κράτους ως σήμερα, παρά τις πολλές δοκιμασίες που επιφύλαξαν στην πατρίδα μας οι δυο αιώνες που μεσολάβησαν έκτοτε.
Δεν ήταν ανέφελη η πορεία ως εδώ. Ωστόσο κατορθώσαμε να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο κράτος, που διαχρονικά επιδιώκει να βελτιώνεται, όπως επέτασσε, ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, ο ανώνυμος συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας»: ένα κράτος βασισμένο στις αρχές της δημοκρατίας και της ισονομίας. Ζήσαμε, μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, το 1974, τη μακρότερη περίοδο πολιτικής ωριμότητας και ευημερίας στη σύγχρονη ιστορία μας. Πρόσφατα, και με μεγάλες θυσίες, αποφύγαμε την κατάρρευση και ξεπεράσαμε την οικονομική κρίση. Εδραιώσαμε τους άρρηκτους, από τη γέννηση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, δεσμούς με την Ευρώπη. Και πιστεύω ότι παρά τις παθογένειες και τις αδυναμίες μας, παρά το επίφοβο διεθνές περιβάλλον και τη ρευστότητα των καιρών, μπορούμε να ελπίζουμε και να αισιοδοξούμε.
Η Επανάσταση του 1821 αναδύθηκε από την προσδοκία για ελευθερία, αυτοπροσδιορισμό, συγκρότηση μιας εθνικής, συνεκτικής ταυτότητας. Ένας μικρός,αριθμητικά, λαός με ένθεη πίστη και πάθος ελευθερίας, αντιτάχθηκε στη δύναμη της πανίσχυρης οθωμανικής αυτοκρατορίας και πραγμάτωσε, πρώτος αυτός, αυτή την προσδοκία, επηρεάζοντας στην πορεία, και την κατεύθυνση προς τη σταδιακή επικράτηση της μορφής του έθνους-κράτους, στη θέση των απολυταρχικών πολυεθνικών αυτοκρατοριών. Σήμερα, αυτός ο λαός, ο λαός μας, προσδοκά ένα καλύτερο μέλλον. Πιστεύω ακράδαντα ότι θα καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε, όλοι μαζί, υπερβαίνοντας όσα μας χωρίζουν και επενδύοντας σε όσα μας ενώνουν, έχοντας πάντα στον νου και την καρδιά μας τους στίχους του Ανδρέα Κάλβου : «Μάθε ότι εις τους χορούς των πολέμων/ ως έσωσεν η ανδρεία τον στρατιώτην/ ούτω εις αυτούς η ομόνοια/ σώνει τα έθνη».
Χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες! Ζήτω η 25η Μαρτίου!
