Εκοιμήθη ο παπα-Θανάσης, η “ψυχή” της Ντουραχάνης

«ΔικαίωνδὲψυχαὶἐνχειρὶΘεοῦ, καὶοὐμὴἅψηταιαὐτῶνβάσανος. Ἔδοξανἐνὀφθαλμοῖςἀφρόνωντεθνάναι, καὶἐλογίσθηκάκωσιςἡἔξοδοςαὐτῶνκαίἡἀφ᾿ἡμῶνπορείασύντριμμα, οἱδέεἰσινἐνεἰρήνῃ. Καὶγὰρἐνὄψειἀνθρώπωνἐὰνκολασθῶσιν, ἡἐλπὶςαὐτῶνἀθανασίαςπλήρης·»(ΣοφίαΣολομώντος 3, 1-4)
Ο ιερομόναχος Αθανάσιος Χατζής ήταν ίσως η πιο εμβληματική προσωπικότητα των Ιωαννίνων. Ήταν ένας άνθρωπος που θυσίασε τη ζωή του για τη διακονία του Θεού και τη διακονία των ανθρώπων. Ο πατήρ Αθανάσιος ταύτισε τη ζωή του με την προστασία των φτωχών και ορφανών παιδιών και για μισό αιώνα έκανε τα πάντα για να βοηθήσει αυτά τα παιδιά να μάθουν γράμματα και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Στερήθηκε ο ίδιος, για να βοηθήσει εκείνους που στερούνταν, ώστε να βρουν το δρόμο τους.
Διάλεξε το δρόμο της μοναχικής ησυχίας, αλλά εργάστηκε ακατάπαυστα εν ιερά ανησυχία για να αναπαύσει τις ψυχές των ανθρώπων που κατέφευγαν στο πετραχήλι του και εκείνων που υπήρξαν εμπερίστατοι. Κήρυξε το λόγο του Ευαγγελίου, αλλά κυρίως τον έκανε πράξη! Η αγαπημένη πρότασή του «πίστευε, αγάπα, συγχώρα και προχώρα στη ζωή σου» ήταν πάντοτε η καθημερινή του πρακτική.
Το έργο του τεράστιο, χωρίς προσωπική προβολή και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δίδαξε εν τη πράξει την διακονία του πλησίον, αλλά και την ταπείνωση. Το έργο του αυτό πρέπει να συνεχιστεί, αφού οι ανάγκες που διακόνησε δεν έπαψαν να υπάρχουν.
Με τη βεβαιότητα ότι ευαρέστησε Θεό και ανθρώπους, τον προπέμπουμε στην αιωνιότητα, όπου θα συνεχίσει να διακονεί τον Άνθρωπο με την αγνή προσευχή του.
Να είναι η μνήμη του αιωνία και να έχουμε πάντα την ευχή του.