ΠΑΙΔΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ Πέμπτη 17 Ιούλη // Ώρα 18:00 Άλσος
“Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα” για έναν κόσμο που θα “αγγίζουμε” τ’ άστρα…
ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ
αγγίζουμε αληθινούς μετεωρίτες!
παρατήρηση με τηλεσκόπιο
ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΘΕ ΠΛΑΝΗΤΗ
δημιουργικές δραστηριότητες
ΒΑΖΟΥΜΕ ΧΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ
τη μετατρέπουμε σε τόπο ανέμελων παιδιών…
ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ
ένα αντιπολεμικό τραγούδι
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
“Το σχολείο της ειρήνης” από τον Αγάπιο Αγαπίου
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ Δ. ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (ΟΓΕ)
ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ
“Πήχτωνε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο ήχος από τα Κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ‘ ουρανού. Όλα ήταν γάλα…γάλα…λουλάκι…και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες τον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε… Ολόκληρο το βράδυ. Έγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι…Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν …. παρηγορημένο. Είχε καταφέρει να μετρήσει τ’ άστρα… Να τα μετρήσει όλα… σιγά σιγά… ένα ένα… όλα και τα βρήκε σωστά”. Απόσπασμα από το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη “Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα”
ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΥΨΩΝΕΙ ΤΟΙΧΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ – ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΔΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ
Το σχολείο σήμερα αντί να ερεθίζει τη σκέψη των παιδιών, αντί να δίνει έναυσμα στο μυαλό για ψάξιμο, μελέτη, ουσιαστική κατανόηση, αντί να βάζει στέρεες βάσεις για την κατανόηση και ερμηνεία της πραγματικότητας σπρώχνει στην ρηχότητα, στην τυποποίηση, δίνει αποσπασματικές γνώσεις που λίγο μετά ξεχνιούνται, κρατάει μακριά τα παιδιά από την ολόπλευρη μόρφωση. Τα μαθαίνει να αποστηθίζουν μαθηματικούς, φυσικούς και άλλους τύπους και σύμβολα που δεν ξέρουν τι σημαίνουν. Να παπαγαλίζουν αποδείξεις χωρίς να διδάσκονται πώς διατυπώθηκαν και ποια η σημασία τους.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΓΥΡΙΖΕΙ…
Κάθε εκμεταλλευτική τάξη προσπαθούσε πάντα να φέρει την επιστήμη στα μέτρα της. Καθετί νέο, καινοτόμο, διαφορετικό αντιμετωπιζόταν εχθρικά, θεωρούνταν αιρετικό. Πάντα η σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό που σβήνει και στο νέο που έρχεται είναι ανελέητη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιστήμης είναι το γεωκεντρικό μοντέλο που ήταν συμβατό με τις θέσεις της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, που είχε αποφασιστικό πολιτικό ρόλο σε όλη την περίοδο της φεουδαρχίας.
Σύμφωνα μ’ αυτό, η Γη είναι ο πλανήτης του ανθρώπου, του τέλειου δημιουργήματος του Θεού, άρα δεν μπορούσε παρά να βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου. Τότε, όποιος αμφισβητούσε το κύρος και τις διδαχές της Εκκλησίας, ερχόταν αντιμέτωπος με τη φοβερή Ιερά Εξέταση και συχνά κατέληγε στην πυρά. Από τις διώξεις δεν γλίτωσε ούτε ο Γαλιλαίος, ο οποίος κλήθηκε σε δίκη το 1633. Ο Γαλιλαίος δεν επεδίωξε ποτέ τη σύγκρουση με την εκκλησία. Δεν θέλησε να συγκρουστεί ούτε την ύστατη στιγμή, για να υπερασπιστεί το έργο και το δίκιο του. Τελικά καταδικάστηκε σε κατ΄οίκον περιορισμό. Ο ευρέως διαδεδομένος μύθος θέλει τον Γαλιλαίο αμέσως μόλις έχει αποκηρύξει το έργο του μπροστά στους ιεροεξεταστές, να ψιθυρίζει τη φράση “κι όμως γυρίζει…”. Η περίπτωση του Γαλιλαίου αποδεικνύει ότι η τομή που αντικειμενικά επέρχεται μέσα από τέτοιας κολοσσιαίας σημασίας έργα, είναι σχετικά ανεξάρτητη και μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τις προθέσεις των ίδιων των εμπνευστών τους. Μπορεί ο Γαλιλαίος να υπέκυψε μπροστά στο φόβο. Οι κατήγοροι του όμως δεν κατάφεραν να σταματήσουν τη Γη από το να γυρίζει.
Περίπου την ίδια περίοδο με τον Γαλιλαίο έζησε στην Ιταλία και ένα άλλος κοσμολόγος που υποστήριζε το ηλιοκεντρικό μοντέλο του Κοπέρνικου. Πρόκειται για τον Τζορντάνο Μπρούνο, ο οποίος μάλιστα μπόρεσε να εξελίξει τη θεωρία του Κοπέρνικου, λέγοντας πως ούτε ο Ήλιος πρέπει να θεωρείται ως το κέντρο του σύμπαντος, καθώς το σύμπαν είναι άπειρο και δεν μπορεί να έχει κέντρο. Οδηγήθηκε κι αυτός στην Ιερά Εξέταση, όπου σε αντίθεση με τον Γαλιλαίο, αρνήθηκε να αποκηρύξει τις απόψεις του. Κάηκε στην πυρά στη Ρώμη στις 17 Φλεβάρη του 1600. Λέγεται πως όταν άκουσε την ετυμηγορία, είπε απευθυνόμενος στους ιεροεξεταστές “Εσείς που μου ανακοινώνετε αυτή την καταδίκη, ίσως φοβάστε περισσότερο από εμένα που τη δέχομαι”.
Η ίδια η ιστορία της επιστήμης απέδειξε ότι οι σπουδαιότερες και οι πιο δημιουργικές περίοδοι της εξέλιξης της ήταν εκείνες όπου οι ταξικοί φραγμοί αδυνάτισαν και στην επιστημονική προσπάθεια συμμετείχαν, όχι μόνο οι επιστήμονες, αλλά και οι άνθρωποι της πρακτικής δουλειάς. Η περίοδος που προηγήθηκε της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης και η περίοδος που άνοιξε με την Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν οι πιο λαμπρές της ιστορίας της.
Η επιστήμη μπορεί να συμβάλλει να κατανοήσει ο άνθρωπος τις κινητήριες δυνάμεις της φύσης και της κοινωνίας. Ότι τίποτα δεν μένει αμετακίνητο, αμετάβλητο όσο ισχυρό και να φαντάζει, ότι τα πάντα αλλάζουν, ότι είναι αναπότρεπτη η καταστροφή του καθετί που έχει φάει τα ψωμιά του, που εμποδίζει την ιστορική πρόοδο.
“Σε όλη την ιστορία της επιστήμης η κατασκευή της ατομικής βόμβας ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα που έκαναν οι επιστήμονες.” Α. Αϊνστάιν
Για το σκοπό του κέρδους για τις πολεμικές ανάγκες των καπιταλιστών η πρόοδος της επιστήμης από ευλογία μετατρέπεται σε κατάρα…
Στην υπόθεση της “διάσπασης του ατόμου” σημαντική δεν ήταν η “ατομική βόμβα” αλλά η “ατομική ενέργεια”. Κι αυτό γιατί οι επιστήμονες με τη διάσπαση του ατόμου του ουρανίου οδηγήθηκαν να βρούνε το μυστικό της επίλυσης του προβλήματος της πιθανής εξάντλησης των κλαδικών πηγών ενέργειας και συμβάλανε στην ανάπτυξη της πυραυλικής, στην διερεύνηση του διαστήματος, στην εκτόξευση των “Σπούτνικ” και στην αποστολή στο διάστημα του πρώτου κοσμοναύτη, του Σοβιετικού συνταγματάρχη Γιούρι Γκαγκάριν. Παράλληλα, πέτυχαν να ανοίξει ο δρόμος να προωθηθούν μια σειρά θετικές επιστήμες και να χρησιμοποιηθεί η “ατομική ενέργεια” για την άμεση ή έμμεση εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνικής πρακτικής. Ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόοδο της ανθρωπότητας, φέρνει τον τρόμο και τη φρίκη του πολέμου, αφού από την πρώτη στιγμή στην τωρινή εκμεταλλευτική κοινωνία συνδέθηκε με την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών αναγκών.
Τις τελευταίες δύο τουλάχιστον δεκαετίες, υπήρξαν αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αυτοματοποίηση στις παραγωγικές διαδικασίες (ρομποτική), με την ταυτόχρονη ανάπτυξη συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης(ΤΝ), που μπορούν να επεξεργάζονται και να αναλύουν τεράστιους όγκους δεδομένων. Είναι η λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση. Ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κινεζικό σύστημα DeepSeek και το αμερικανικό ChatGPT. Σε κάθε περίπτωση αναδεικνύεται και μέσα από αυτήν την κατάκτηση της επιστήμης ότι η απόσταση μεταξύ του πώς θα μπορούσαμε να ζούμε σήμερα με βάση το επίπεδο ανάπτυξης των γνώσεων και ικανοτήτων του εργαζόμενου ανθρώπου, της τεχνολογίας και της επιστήμης και του πώς τελικά ζούμε όλο και μεγαλώνει.
ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΥΡΑΥΛΙΚΟΥΣ ΘΟΛΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ, ΤΑ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΑ ΟΠΛΑ
Σκοπός της επιστήμης δεν μπορεί να είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τα κέρδη των λίγων, η τελειοποίηση όπλων μαζικής καταστροφής. Η επιστήμη ασφυκτιά σε αυτό το πλαίσιο.
Σκοπός της πρέπει να είναι η αναμόρφωση της κοινωνικής, πνευματικής στάθμης του λαού, «το ξαλάφρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης από το μόχθο» και αυτό μπορεί να γίνει μονάχα αν είναι η επιστήμη στα χέρια των εργατών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να αλλάξουμε συνειδητά τον κόσμο και όχι για να συντηρήσουμε το παλιό, το ξεπερασμένο, το άδικο, το βάρβαρο.
Σήμερα όλη η υφήλιος κλονίζεται από αντιθέσεις. Μεγάλα θύματα οι εργατικές, λαϊκές οικογένειες, τα ίδια τα παιδιά μας. Από τη μια η ραγδαία άνοδος εκείνης της τεχνολογίας που αποφέρει κέρδη, εκείνης της τεχνολογίας που κατασκευάζει σύγχρονα οπλικά συστήματα. Από την άλλη ενεργειακή φτώχεια, 10ωρα–12ωρα, 6ημερη-7ημερη δουλειά, εντατικοποίηση, ανύπαρκτος ελεύθερος χρόνος, αδυναμία για ολιγοήμερες διακοπές.
Για αυτή την εποχή “Δεν θα λένε: τον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου ποταμού το ρέμα. Θα λένε : τον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι”. Μπέρτολτ Μπρέχτ
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν οι περισσότερες ενεργές πολεμικές εστίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, 56ενεργές πολεμικές διαμάχες με συνολικά 92 χώρες. Οι οικονομίες των χωρών έχουν μετατραπεί σε πολεμικές. Η προετοιμασία για γενίκευση του πολέμου αποτυπώνεται στην άνοδο των εξοπλισμών που καταγράφεται σε 108 χώρες. Οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ είναι περισσότερος πόλεμος. Η προπαγάνδα των καναλιών πολεμική. Ολοένα και μια νέα εστία ανάβει.Η Μέση Ανατολή φλέγεται. Η επίθεση των Αμερικάνων στο Ιράν αποτελεί βήμα κλιμάκωσης, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά σε ολόκληρο το κόσμο. Η εύθραυστη εκεχειρία, οι προσωρινοί συμβιβασμοί δεν αλλάζουν τη φορά των γεγονότων που είναι αυτή της παραπέρα κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Ακριβώς πλέον γιατί οι αντιθέσεις τους είναι αγιάτρευτες. Οι συγκρούσεις αποκτάνε παγκόσμιο χαρακτήρα, τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα αρπάζονται, η Κίνα απειλεί οικονομικά τις ΗΠΑ και καμιά αλλαγή πρωτοκαθεδρίας δεν γίνεται αναίμακτα.
Η ελληνική αστική τάξη προσδοκά το δικό της μερτικό στη λεία από το αιματοκύλισμα των λαών. Παραχωρεί βάσεις, στέλνει όπλα, φρεγάτες, συμμετέχει σε αποστολές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα ελληνικά σύνορα, βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα των πολεμικών σχεδίων, συνεργάζεται με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Η άλλη όψη της πολεμικής οικονομίας θα είναι η επιστράτευση με 13ωρα, με τσάκισμα των δικαιωμάτων μας, αυτή είναι η νέα κατεύθυνση της κομισιόν.
«Τα κεφάλια μέσα» θα μας λένε «έχουμε πόλεμο».
Ο αγώνας ενάντια στην εμπλοκή, να κλείσουν οι βάσεις, όπως αυτή του Ακτίου στην περιοχή μας, να διακοπεί κάθε συνεργασία με το Ισραήλ, οι διεκδικήσεις για τα δικαιώματα μας είναι έμπρακτη στάση απέναντι στον όλεθρο, είναι χρέος απέναντι στα παιδιά μας, είναι σήμερα το πρώτο και το κύριο καθήκον.
Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του πολέμου και της εμπλοκής! Έχει την πρώτη ευθύνη για το πως ο λαός οδηγήθηκε ως εδώ στο κατώφλι μιας γενικευμένης σύρραξης. Καμιά εμπιστοσύνη, καμιά ανοχή στα συστημικά κόμματα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Οι ιμπεριαλιστές είναι αδίστακτοι. Μετατρέπουν όλο τον πλανήτη σε πεδίο μάχης, δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό για τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων. Συγκεντρώνουν τους πεινασμένους Παλαιστινίους στα κέντρα διανομής των λιγοστών τροφίμων και ανοίγουν πυρ σε κείνα τα παιδιά που στέκονται με το τσίγκινο κατσαρολάκι αποκαμωμένα από την ασιτία και τη δίψα.
Σε μια “ανοιχτή φυλακή” μήκους 40 χιλιομέτρων και πλάτους 8, το Ισραήλ έχει ρίξει περισσότερους από 75.000 τόνους βομβών – περισσότερα από το σύνολο των πυρομαχικών που ρίχτηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στις Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Αμβούργο, Λονδίνο και Δρέσδη μαζί.
Οι αποκρουστικές εικόνες πρέπει να γίνουν πείσμα για το δίκιο των λαών όλου του κόσμου. Απ’ αυτές τις σκληρές εικόνες πρέπει να γλιτώσουμε τα παιδιά μας. Μα αυτές δεν κρύβονται. Χρειάζεται να είμαστε έτοιμοι.
Μαζί με τις κατάλληλες για τα παιδιά προσεγγίσεις προκειμένου να κατανοήσουν τις αιτίες των γεγονότων, αλλά και ό,τι τα νοιάζει και τα ενδιαφέρει για όσα συμβαίνουν γύρω μας, το πιο ουσιαστικό που μπορούμε να τους προσφέρουμε είναι η δράση μας, και μάλιστα η καθημερινή, συλλογική, ακαταπόνητη και ανυποχώρητη δράση. Χρειάζεται να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να σταθούν στα πόδια τους με περηφάνια και αξιοπρέπεια γι’ αυτό που πραγματικά είναι, ώστε να δίνουν καθημερινά τις μάχες τους, προσωπικές και συλλογικές, όσο μικρά και αν είναι. Μια τέτοια βοήθεια δεν μπορεί παρά να βασίζεται στο προσωπικό παράδειγμα του γονιού και της οικογένειας, παράδειγμα που θα ξεπερνάει το μίζερο “εγώ” αντικαθιστώντας το με το “εμείς”.
“Αν δώσεις μια χούφτα λέξεις στα παιδιά, γη, ουρανός, ήλιος, φεγγάρι, ειρήνη,
πόλεμος για να γράψουν το τραγούδι τους, μια θα την πετάξουν, ξέρουν ποια
δεν είναι δική τους!”
